Kör testerenin feryadı;

zannediyorum , öyle olmuyor ama, kahvede herkes çay içerken nescafe istemiş, nescafeyi bulmuş gibi hisseden amcanın elitliği var üzerimde. Soyunamıyorum varlığımdan işaret aramaktan. Yerilmişlik-yenilmişlik hissi vermiyor bakışlarınız. Beni hor gördünüzün  o ezikliğinde yükselen gurur vari his.. Vermiyor onun hazzını pohpohlamalar. Ben buralara haklı olmaya gelmedim eziz dostlarım; sonuna kadar kullanacağım yanlış yapmanın verdiği özgürlüğü.

Bırakmayacağım kılıcımı demek de fazla afilli geliyor bana, kaybetmişler şehrini feth ettim ben, tavlayı koltuk altıma alabilmem için var o koltuk altı. Kurmadım otağımı ''sen haklıydın'' diye başlayan cümlenin yamacına, zira haksız olmakta murat buldum ben.

Sendelemek üzere attığım adımlardan haz aldım ben, tepetaklaklıktan ve uzun-anlaşılmayan cümlelerde kuvvet buldum, tuttuğumda elin bir kelimenin, boynu bükülene kadar bindim tepesine. İnanmadım zaten tek kelimeyle iletişime, nasıl olabilirdi ki ''aşk'' diyene, ''tamam'' demek. Bunlar hep ükte olarak kaldı gırtlağımda,

Yazamıyorum demek ki sigaram bitti.